رباعی!!

امروز توی کلاس ادبیات دانشگاه استاد به یکی از بچه ها گفت که رباعی که در زیر مینویسم را بخونه...

ما دشمن آه و آوخ و افسوسیم     با شوق لبان مرگ را میبوسیم

دریا دریا اگر زما بر گیرند           کم نشویم از آنکه اقیانوسیم

دوست من هم کلمات سوم و چهارم مصراع اول را خیلی بد تلفظ کرد و معنی اونها رو عوض کرد(حالا شما منفی فکر کنید دیگه) و کلاس از خنده معنی دار بچه ها  منفجر شد و اینجوری بود که ما تونستیم لبخندی از استاد بد اخلاق و مسن ادبیاتمون که خانم هم هستن (چشمک) ببینیم....

پ.ن:شعر از مرحوم قیصر امین پور هست که دوستان آبروشو کم و زیاد کردن(چشمک)